Ik voel me gelukkig en vol energie. Ik ben blij met mezelf en met mijn leven.
Sinds lange tijd heb ik een eerste date gehad met mr. X. Het is overrompelend. Er is veel herkenning tussen ons, terwijl we heel verschillend zijn. Zoals hij bijvoorbeeld een wetenschapper is en feiten wil weten, ben ik meer een waarnemer en neem waar wat ik voel. Hij gelooft in één leven, ik geloof dat mijn ziel al vele levens heeft gehad en oneindig is. En toch hebben we een fijne avond. Er is een diepe (ziels)verbinding voor mij waarneembaar. Naast gesprekken over diverse levensthema’s hebben we ook veel gelachen. He, he, eindelijk iemand die mijn humor deelt. Die vijf uur zijn omgevlogen.

De daaropvolgende nacht slaap ik nauwelijks. Vlinders die rond dwarrelen in mijn buik. En ook allerlei stemmetjes in mijn hoofd die er van alles van vinden. Ik herken die stem als de stem van mijn innerlijke criticus. Zo van: Weet je wel zeker dat je hem kan vertrouwen, straks wordt er weer op je hart getrapt, kan je dat nog wel aan? En zo gaat ze maar door. Ik ga met deze stem in gesprek en laat haar weten dat ik het snap dat ze me wil waarschuwen en beschermen. Dat ik haar daar dankbaar voor ben, maar dat ik er zelf ook bij ben en dat ik dit avontuur wil aangaan. Door die angst heb ik mezelf al zoveel mooie ervaringen ontzegd in mijn leven, ik wil nu genieten van het leven, van de levensenergie, van de verbinding. En ik vraag haar of ze voor nu een stapje terug wil doen om mij dit te laten ervaren. Dat het oké is. Mijn stem wordt gehoord.

Jarenlang heb ik het mezelf niet gegund om een relatie aan te gaan, heb me afgesloten voor zo’n verbinding. Er waren wel vriendinnen en een paar vrienden, maar geen relaties. Mijn angst was te groot. Door enkele traumatische ervaringen met mannen heb ik mezelf al die jaren afgesloten.
Ik heb mezelf daardoor zoveel ontzegd omdat ik zeker moest zijn dat het zou slagen wanneer ik iemand zou ontmoeten. En die zekerheid is er nooit. Een relatie is en blijft een avontuur. Je weet nooit of het lukt en hoe lang het duurt.

Ik besef me dat ik bang was om verlaten te worden, want dat bevestigt namelijk dat ik niet goed genoeg ben, dat ik het niet waard ben. Dit soort belemmerende overtuigingen zullen veel mensen herkennen.

Met dit soort thema’s heb ik tijdens mijn opleiding tot Rebalancer en tijdens andere (healing)sessies gewerkt. De trauma’s en belemmerende overtuigingen niet wegduwen, maar aankijken en als het ware omarmen. Wat ik daarbij voel in mijn lichaam er helemaal laten zijn. Er bij wijze van spreken zuurstof naar toe brengen door er met mijn ademhaling naar toe te gaan. Ik merk dat hierdoor wat er te voelen is ruimte krijgt, dat de pijn ervan af gaat.

Zo is er ook ruimte voor een man in mijn leven. Ik ben veranderd van een stil, teruggetrokken, onzeker persoontje naar een vrouw die in het leven durft te staan. Die het aandurft om te onderzoeken of een relatie met mr. X mogelijk is. Dat is een nieuw avontuur voor mij. Ik durf het risico te nemen dat het iets moois gaat worden, of dat het dat niet wordt. En beide is oké.
Mr. X en ik staan open om te onderzoeken of de gevoelens die er bij ons zijn voldoende basis bieden om uit te kunnen groeien tot een liefdevolle relatie. En dat is een zoektocht. Beide rond de zestig, dus al een heel leven met vele ervaringen achter ons. We hebben een aantal heerlijke weken. En toch blijkt dat het tussen ons niet gaat lukken. De redenen houd ik tussen mr. X en mij.

Zou ik vroeger hierdoor helemaal onderuitgegaan zijn en in een diepe depressie teruggevallen zijn, dit keer voel ik wel het verdriet, laat de tranen stromen. Natuurlijk had ik gehoopt dat het anders zou lopen. Ik weet dat ik een keuze heb: ik kan in het verdriet verdrinken en mezelf heel zielig vinden of ik kan het verdriet voelen en zien wat ik al bereikt heb. Ik kies nu voor dat laatste ❤️ en dat voelt heel sterk. Daarnaast voel ik ook dankbaarheid. Dankbaar voor de mooie momenten die we samen hebben mogen meemaken. Die blijf ik koesteren, dat neemt niemand me meer af.
Zelf ben ik er ook verbaasd over hoe ik hiermee omga, het laat me wel zien hoeveel ik gegroeid ben de laatste jaren. Ook iets om dankbaar voor te zijn.

Ik voel verdriet en ik voel vertrouwen en kracht in mezelf.
De dagen daarna heb ik zeker nog wel wat tranen laten stromen. Ik laat hem los en weet dat ik er sterker uitkom. * we will meet again*

Ik ben trots dat ik me niet heb laten leiden door mijn angst, anders had ik deze bijzondere ervaring niet mogen beleven.

Ik voel dat ik nog steeds oké ben.